In ons denken bouwen we ons eigen spoor, op basis van wat we hebben geleerd en op basis van keuzes die zich (onbewust) herhalen, omdat ze ooit veiligheid boden of dit leken te doen.

Op een treinspoor worden wissels van buitenaf bediend. 

In onze denksporen kunnen we dit alleen zelf. 

Het kan zijn dat je geen wissels ziet liggen in je gedachten. Mogelijk zie je een al vaak bereden spoortraject met deuken en blutsen en voelt het alsof dit je naar de verkeerde plek brengt. Je wilt ergens anders heen, maar weet niet hoe.

Toch zijn die wissels er, al weet je misschien niet direct waar ze te vinden zijn.